สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

ย้อนอดีต ตามหา...แม่ของลูก

ตอนที่ 26 ความผิดพลาดจากอดีต

เมื่อเห็นผมนิ่งไปเล็กน้อย ว่านจึงอธิบายว่า

“ว่านเคยแต่งงานแล้วหย่าค่ะ แล้วก็เลี้ยงดูลูกชายคนเดียวเพราะแฟนเก่าว่านไปมีครอบครัวใหม่ ที่บ้านก็เลยมีแค่แม่ของว่านกับลูก รวมกันเป็นสามคนค่ะ”

หลังลูกชายของว่านเข้าบ้านไปแล้ว เราจึงได้นั่งคุยกันถึงเรื่องราวความรักของเธอในอดีต

ว่านไม่เคยมีแฟนเลยตอนที่เรียนเพราะเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาโดยตลอด ยิ่งเมื่อเธอเรียนต่อด้านพยาบาลก็มีผู้ชายน้อยมาก แถมผู้ชายในห้องส่วนใหญ่จะมีจิตใจเป็นผู้หญิงเกือบทั้งหมด

จนว่านได้ทำงานเป็นพยาบาล ก็ได้พบรักกับลูกชายของคนไข้คนหนึ่งที่เธอดูแลอยู่

ทั้งสองพัฒนาเป็นแฟนและได้แต่งงานกัน หลังแต่งงานไปไม่นานเธอถึงได้รู้ว่าฝ่ายชายเจ้าชู้มาก มีบ้านเล็กบ้านน้อยมากมาย จนบางครั้งบ้านเล็กบ้านน้อยเหล่านั้นก็มาหาเรื่องเธอที่โรงพยาบาล

จนกระทั่งเธอทนไม่ไหวและขอหย่า ซึ่งตอนที่หย่า...ว่านมารู้ภายหลังว่าเธอกำลังตั้งครรภ์             

“ตอนนั้นว่านก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะทางนั้นไม่รับผิดชอบหาว่าว่านไปท้องกับคนอื่น” ว่านเล่าเรื่องของเธอและร้องไห้

ตั้งแต่นั้นมาเธอจึงกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวและไม่เปิดใจให้ใครอีกเลย

“คนที่มาจีบแล้วรู้ว่าว่านมีลูก ส่วนใหญ่ก็จะหายไปกันหมด เพราะว่านไม่ได้อยากปิดบังใคร”  ว่านอารมณ์เย็นลงและเริ่มเล่าเรื่องของเธอมากขึ้น

บอกตามตรงว่าตอนนั้นผมค่อนข้างสับสนกับตัวเอง เพราะไม่คิดว่าเธอจะมีลูกโตขนาดนี้

“พ่อ ผู้ชายทำไมถึงชอบเจ้าชู้ล่ะ?” น้องมีนถามผมหลังจากที่ฟังเรื่องราวของว่าน

“ก็ไม่ทุกคนหรอกนะ อย่างน้อยพ่อก็คนหนึ่งแหละที่ไม่ทำแบบนั้น” ผมตอบลูกสาวตัวน้อย แล้วลูบใช้มือหัวเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

วันนั้นผมกลับบ้านไปแล้วก็สับสน ไม่รู้ว่าในใจตัวเองคิดอย่างไร แต่ที่แน่ๆก็คือรู้ว่าผมกำลังแอบชอบว่านอยู่

แต่ตอนนี้ด้วยวัยห้าสิบที่ผ่านโลกมามาก การที่ผู้หญิงสักคนมีชีวิตคู่ที่หย่าร้างมาและมีลูกติด ไม่ได้หมายความว่าคุณค่าของตัวเธอจะด้อยลง เพราะคนเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้

แต่ถึงแม้ตอนนั้นผมจะสับสนในความคิดตัวเอง แต่ก็ยังมาช่วยเธอทำสวนสมุนไพรจนเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

“เอาล่ะตอนนี้เราลงพืชสมุนไพรไปได้ห้าอย่างแล้วนะ ถือว่ามาได้ครึ่งทางแล้ว” ผมบอกว่านขณะที่วางจอบลงและพักเหนื่อย

“ธีย์ดื่มน้ำก่อนนะ เดี๋ยวทานข้าวเย็นด้วยกัน วันนี้แม่ของว่านแกงเทโพไว้ใกล้เสร็จแล้ว” ว่านส่งน้ำให้ผมและชวนทานมื้อเย็นด้วยกัน

“ดีเลย! แม่ของว่านทำอาหารอร่อยมาก ลาภปากแท้ๆ” ผมแสดงความดีใจที่ได้ชิมฝีมือแม่ของว่าน เพราะเธอทำอาหารอร่อยมาก

“ไม่ใช่ลาภปากหรอก แม่ตั้งใจทำให้ธีย์เลยนะ ก็ธีย์เล่นมาทำให้ฟรีๆ ไม่ยอมคิดเงินนี่ ว่านก็คงได้แค่ช่วยดูแลเรื่องอาหารการกินให้” ว่านตอบผมและยิ้มเหมือนที่เคย

เนื่องจากช่วงนี้ผมไม่ได้ทำงานที่ไหนนอกจากช่วยดูแลสวนที่บ้าน จึงมีเวลามาช่วยทำสวนที่บ้านเธอแทบทุกวัน และขอทำให้โดยไม่คิดค่าใช้จ่าย

เพราะอยากใช้ความรู้ที่เรียนทำประโยชน์ให้กับคนอื่นๆบ้าง

แม่ของว่านเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดี หลังจากที่ผมมาช่วยทำสวนบ่อยๆ เราสองคนก็เข้ากันได้ดีและท่านก็รักผมเหมือนลูกชายคนหนึ่ง

“ลูกสาวแม่ก็เป็นเด็กดีนะ ขยันทำงานไม่มีเรื่องเสียหาย แค่ติดที่ไปเจอคนไม่ดีก่อนหน้านี้เท่านั้นเอง พ่อหนุ่มไม่สนใจพิจารณาบ้างหรือ?” แม่ของว่านพูดลอยๆตอนที่ผมช่วยยกอาหารในครัว จนผมทำหน้าไม่ถูก

เดี๋ยวนี้เค้าฮาร์ดเซลล์ลูกสาวกันขนาดนี้เลยหรือนี่!

ผมก็ได้แต่ตอบอ้อมแอ้มไปตามเรื่อง และก็นั่งกินข้าวอย่างมีความสุข

ส่วนลูกชายของว่าน แรกๆเราสองคนก็ต่างคนต่างเขินในการพูดคุยกัน แต่พอได้คุยกันมากขึ้น ผมก็รู้ว่า “วิท” เป็นเด็กดีและมีสัมมาคารวะมาก

“ลุงธีย์ครับ! ผมปลูกแบบนี้ถูกมั้ยครับ” วิทถามผม ตอนที่มาช่วยปลูกขมิ้น ตอนนี้วิทเรียกผมว่าลุงแล้ว เนื่องจากผมมีอายุมากกว่าว่าน เราจึงเปลี่ยนสรรพนามการเรียกกันใหม่

ถึงจะเป็นครั้งแรกที่มีคนเรียกผมว่าลุง นี่ผมคงอายุมากแล้วใช่ไหมนี่..เฮ้อ!

“โตขึ้นผมอยากเป็นหมอครับ ผมเห็นแม่ทำงานช่วยคนแบบนี้แล้วก็ชอบ ถ้าลุงธีย์ป่วยมารักษากับผมได้นะครับ”  วิทเล่าเรื่องความฝันในอนาคตให้ผมฟัง จนรู้สึกว่าเด็กคนนี้คุยเก่งมากกว่าที่ผมคิด

ด้วยความที่ไม่มีพ่อเพราะหย่ากันไปตั้งแต่ก่อนที่วิทจะเกิดมา ทำให้วิทติดผมเหมือนผมเป็นพ่อคนหนึ่ง

“ลุงธีย์ครับ! วันนี้ผมแข่งบอลของโรงเรียน ได้รางวัลชนะเลิศมาด้วยนะครับ” วิทเอาเหรียญมาอวดผม เมื่อตอนที่กลับบ้าน เด็กคนนี้ก็เหมือนเด็กทั่วไปที่อยากให้คนมาชื่นชมความสำเร็จ ดดยเฉพาะเรื่องที่แม่และยายไม่เข้าใจ

“เก่งมากเลยครับ อย่างนี้ลุงธีย์ต้องมีรางวัลให้วิทแล้ว!” ผมพูดแล้วใช้มือลูบหัววิท ดูเหมือนว่าตอนนี้ ผมได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวว่านไปเรียบร้อยแล้ว

แม้ช่วงแรกที่ครอบครัวผมรู้เรื่องว่านและบอกให้ผมคิดดีๆ เพราะว่านเป็นแม่หม้ายลูกติดที่มีลูกชายโตแล้ว ในอนาคตอาจจะมีปัญหาได้

แต่เมื่อผมกลับมาแล้วเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง ทุกคนก็เริ่มเปลี่ยนใจและเชียร์ให้ผมคบกับว่านอย่างจริงจัง

“ผู้หญิงดีๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ แถมแกก็เข้ากับครอบครัวเค้าได้ดี น่าจะขอคบเค้าจริงจังได้แล้วนะ” แม่ผมพูดขึ้นตอนเราคุยเรื่องนี้กัน

“ใช่ๆ อายุแกก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว จะทำลูกใช้เองก็ไม่แน่ว่าจะได้ทันใช้ มีลูกชายเป็นเด็กดีแถมมาแบบนี้ก็ดีนะ” พ่อผมพูดแกมบูลลี่สมรรถภาพทางเพศของลูกชายนิดๆ

“เดี๋ยวนี้เค้าไม่ถือกันแล้ว เป็นแม่หม้ายลูกติดแล้วยังไง ดีกว่าคนโสดที่หลายใจตั้งเยอะ” น้องสาวผมสนับสนุนอีกหนึ่งเสียง

ผมเองหลังจากที่เข้านอกออกในบ้านของว่านมาได้ปีกว่าก็คิดอยู่เสมอเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับว่าน ว่าจะพัฒนาเป็นแฟนดีไหม

ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจเธอที่เธอเป็นแม่หม้ายลูกติด

แต่ผมแค่กลัวว่า....จะทำให้เธอผิดหวังเรื่องชีวิตคู่อีกครั้ง

จนกระทั่งวันหนึ่ง

ผมก็ตัดสินใจที่จะพูดความในใจและขอว่านเป็นแฟนอย่างจริงจัง

..................................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 27 รักฉบับวัยทำงาน

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook