สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

ย้อนอดีต ตามหา...แม่ของลูก

ตอนที่ 33 หาความสงบ

ปัญหาหลายอย่างของผมค่อยๆคลี่คลายลง

หลังจากผ่านงานศพของว่านและเคลียร์เรื่องหนี้สินเรียบร้อยแล้ว

ผมขอยกเลิกสัญญาเช่าที่ดินที่โดนน้ำท่วมและจ่ายเงินชดเชยให้ลูกจ้างตามสมควร เพียงเพราะหากผมทำต่อก็คงอดคิดถึงว่านไม่ได้

ตอนนี้ก็กลับมาช่วยงานสวนที่บ้านเช่นเดิม

พวกเราวางแผนการปลูกใหม่โดยเน้นพืชระยะสั้นเสริมมากขึ้นเพื่อทดแทนไม้ผลที่จะออกผลในอีกประมาณสองปีข้างหน้า

แม้การปลูกพืชระยะสั้นจะทำเงินได้เร็ว แต่ก็ต้องวุ่นวายและเหนื่อยมากกว่าเดิม แต่ก็คุ้มเมื่อมองเห็นเงินที่เข้ามาทุกวัน

การเกษตรหากวางแผนได้ดีก็สามารถทำผลกำไรได้ตลอดปีเหมือนกัน

ดูเหมือนว่าพืชระยะสั้นจำพวกผักต่างๆก็ได้ราคาดีไม่น้อย เพราะหลังน้ำท่วมราคาผลผลิตทางการเกษตรได้ปรับตัวสูงขึ้น เนื่องจากพื้นที่เกษตรส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบ

วันหนึ่งผมก็บอกพ่อและแม่ว่าอยากจะบวช ส่วนหนึ่งเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ว่านและอยากให้จิตใจของตัวเองสงบ

เพราะตอนนี้ผมมองไม่เห็นเลยว่าตัวเองควรจะทำอะไร

มันเหมือนตัวของผมล้มเหลวมาตลอดชีวิต

“พ่อและแม่ขออนุโมทธนาด้วยนะ ขอให้การบวชครั้งนี้ ธีย์ได้พบกับแสงสว่างในชีวิตนะลูก” พ่อและแม่พูดกับผมตอนที่ผมขอท่าน

ผมเลือกบวชที่วัดป่าแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบูรณ์เพราะสมัยทำงานที่สวนส้ม ผมเคยมาทำบุญแล้วชอบในการปฏิบัติของวัดป่าที่นี่

เจ้าอาวาสของที่นี่เป็นพระนักปฏิบัติ ไม่มีเครื่องรางของขลัง มีแต่ธรรมมะให้กับชาวบ้านเท่านั้น แต่ก็มีชาวบ้านให้ความนับถือกับมาก

แม้ช่วงแรกจะยังไม่คุ้นกับการบวชและปฏิบัติ แต่พอนานวันเข้าผมก็รู้สึกว่าได้พบความสงบและได้อยู่กับตัวเอง

เป็นการเรียนรู้การคุยกับตัวเองครั้งแรกในชีวิต

เจ้าอาวาสของวัดป่าแห่งนี้เคยสนทนาธรรมกับผมว่า

“ความสงบในจิตใจขึ้นอยู่กับตัวของเรา ไม่ได้อยู่ที่สถานะว่าเป็นพระหรือฆราวาส ท่านเพียงแค่รู้ตัวเองก็พอว่าทุกข์นั้นเกิดอะไร ก็จะหาทางดับทุกข์นั้นได้เอง”

“ทุกอย่างบนโลกนี้ มีเกิดก็มีดับ เมื่อหนทางหนึ่งสิ้นลง...หนทางใหม่ก็จะเกิดขึ้น อย่าได้หวาดกลัวในความเปลี่ยนแปลงของชีวิต”

ประโยคที่ได้ยินมานี้ทำให้ผมคิดได้หลายเรื่องและความวุ่นวายในจิตใจก็ค่อยๆน้อยลง

 จนเมื่อบวชได้ครบพรรษาแล้ว ผมก็ขอลาสิกขาเพื่อกลับไปเป็นฆราวาสตามเดิม

หลังลาสิกขาเรียบแล้ว เจ้าอาวาสก็ขอให้ผมไปส่งของให้กับหลวงพ่อรูปหนึ่งของวัด

“ท่านมีโรคประจำตัวและออกธุดงค์ไปที่หมู่บ้านแห่งนี้ อาตมารบกวนโยมให้ไปส่งยาจากโรงพยาบาลให้ท่านหน่อย ตอนนี้ยาของท่านคงใกล้หมดแล้ว” เจ้าอาวาสพูดกับผมพลางยื่นถุงยาและเขียนที่อยู่พร้อมหมายเลขโทรศัพท์ให้ผม

ผมตอบรับคำขอของท่านและเดินทางภายในวันนั้นทันที

เจ้าอาวาสมองผมที่เดินออกไปแล้วพูดพึมพำกับตัวเองว่า

“โชคชะตาและกรรมเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงกันในอนาคต อาตมาคงช่วยได้เพียงเท่านี้”

...................

ผมเดินทางโดยรถทัวร์ เพราะหลวงพ่ออีกรูปธุดงค์อยู่ในป่าในจังหวัดเดียวกันที่ไม่ไกลจากวัดมากนัก ระหว่างทางผมพบหมู่บ้านเล็ก ๆ และถามทางมาโดยตลอด จนกระทั่งพบกับหลวงพ่อรูปนี้

เมื่อพบแล้วผมจึงมอบยาให้ท่านและถวายสังฆทานที่เตรียมมาด้วย

“อาตมาขอบคุณโยมมากที่เดินทางเอายามาให้ไกลถึงที่นี่นะ” หลวงพ่อพูดขอบคุณ จากนั้นพวกเราก็พูดคุยกันสักพัก ก่อนที่ผมจะขอตัวเดินทางกลับ เพื่อกลับมาที่กรุงเทพ

“เรามีชะตาและกรรมที่ผูกพันธ์กันแล้ว ถือเป็นโชคของทั้งโยมและอาตมา ขอให้โยมทำสิ่งที่ตั้งใจให้สำเร็จนะ” หลวงพูดให้พรผมตอนที่ลาท่านกลับ

ผมยินมองอดีตของตัวเองแล้วก็นึกถึงพระภิกษุชรารูปหนึ่งที่เห็นตรงหน้าห้องผู้ป่วยที่โรงพยาบาล ตอนที่ร่างของผมหัวใจหยุดเต้น

เพราะพระภิกษุที่ผมเห็นตอนนั้นก็คือหลวงพ่อรูปนี้นั่นเอง

“ที่แท้เป็นหลวงพ่อนั่นเอง” ผมนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วยกมือจรดหน้าผากและขอบคุณท่านในใจ

บางทีสิ่งที่เราทำในอดีตก็ผูกพันธ์กับโชคชะตาของเราไม่ทางตรงก็ทางอ้อมจริง

จากนั้นเมื่อกลับไป...ที่กรุงเทพ

ผมก็กลับมาเป็นคนเดิมและเข้าใจโลกมากยิ่งขึ้น ตอนนี้ไม่ได้นึกอยากมีแฟนใหม่อีก ตั้งใจอย่างเดียวคืออยากดูแลพ่อ แม่และน้องสาวให้ดีที่สุด

พอมีเป้าหมายในชีวิต ก็รู้สึกเหมือนวันเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว

พืชผักในสวนของเราขายดีขึ้นเรื่อย ๆ รวมถึงผลไม้ในสวนของเราก็สามารถเก็บเกี่ยวได้ในปีแรก

ตอนนี้เรามีรายได้ประจำที่มากกว่าสวนในยุคก่อนน้ำท่วม

ผมตัดสินใจจ้างคนงานประจำเพิ่มขึ้นเพื่อให้พ่อกับแม่ได้พักและให้ทั้งสองได้ออกไปเที่ยวบ้าง

ซึ่งท่านก็ไม่ค่อยอยากไปเพราะเปลืองเงิน ทำให้ผมและน้องสาวต้องวางแผนวันเที่ยวของครอบครัวขึ้น

พวกเราจึงเริ่มมีเวลาเที่ยวสำหรับครอบครัวและเห็นรอยยิ้มของพ่อและแม่มากขึ้น

สามปีผ่านไปหลังจากที่ว่านเสียชีวิต ผมเลิกคิดถึงการมีคู่ครองและตั้งใจทำสวนเพียงอย่างเดียว

น่าแปลกที่พอเราไม่คิดถึงเรื่องคู่ชีวิต จู่ ๆ มันก็เข้ามาเอง

และแล้ว...ก็ถึงความรักครั้งสุดท้าย....ในชีวิตของผม

...........................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 34 แขกคนใหม่ของสวน

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook